ΧΑΠ

Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια είναι βλάβη των πνευμόνων, η οποία προκαλείται σχεδόν πάντα από το κάπνισμα. Οι αεραγωγοί και οι ιστοί των πνευμόνων υφίστανται βλάβες, ή και καταστρέφονται, με αποτέλεσμα να προκαλείται δύσπνοια και συρίττουσα αναπνοή. Πρόκειται για μία πάθηση που προσβάλλει κυρίως στις ηλικίες μετά τα 40 και η συχνότητα εμφάνισής της είναι διπλάσια στους άνδρες. Ωστόσο, ο επιπολασμός της στις γυναίκες αυξάνεται συνεχώς, όσο αυξάνει ο αριθμός των γυναικών που καπνίζουν.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ΧΑΠ προκαλεί σημαντικό λαχάνιασμα, τέτοιο ώστε τα άτομα που πάσχουν υφίστανται σοβαρή αναπηρία και αδυνατούν να εκτελούν ακόμη και απλές ενέργειες στην καθημερινή τους ζωή.
Όταν αναφερόμαστε σε ΧΑΠ, ουσιαστικά αναφερόμαστε με έναν γενικό όρο σε ξεχωριστές πνευμονικές παθήσεις, όπως:

• χρόνια βρογχίτιδα
• στένωση των αεραγωγών
• εμφύσημα

Αίτια και Συμπτώματα

Η κύρια αιτία της ΧΑΠ είναι το κάπνισμα. Η έκθεση σε σκόνη, βλαβερά αέρια ή άλλες ουσίες που ερεθίζουν τους πνεύμονες μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.
Τα συμπτώματα της ΧΑΠ ενδέχεται να χρειαστούν χρόνια για να εκδηλωθούν και περιλαμβάνουν:

• συρίττουσα αναπνοή
• δύσπνοια
• βήχα
• αύξηση στην παραγωγή πτυέλων
• συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού

Αντιμετώπιση

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια είναι μία σοβαρή πάθηση, που εφόσον δε διαγνωστεί εγκαίρως, προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες στον οργανισμό. Το μόνο μέτρο που επιβραδύνει την εξέλιξή της είναι η μόνιμη διακοπή του καπνίσματος.
Επιπλέον, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει κάποιο εισπνεόμενο βρογχοδιασταλτικό, διουρητικά φάρμακα, κατ’ οίκον οξυγονοθεραπεία ή αντιβιοτικά, ανάλογα με τα συμπτώματα και το πόσο έχει προχωρήσει η πάθηση.
Σε περίπτωση που οι πνεύμονες έχουν διαταθεί σε υπερβολικό βαθμό, ένα μέρος του πνευμονικού ιστού μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά, προκειμένου να επιτευχθεί καλύτερη λειτουργία των πνευμόνων.
Η θεραπεία της ΧΑΠ περιλαμβάνει και αναπνευστική φυσικοθεραπεία, η οποία έχει αποδειχθεί ότι έχει θετικά αποτελέσματα στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και τη μείωση των παροξυσμών. Ο φυσικοθεραπευτής εκπαιδεύει τον ασθενή σε τεχνικές διαφραγματικής αναπνοής και στις θέσεις ανακούφισης και μείωσης της προσπάθειας που καταβάλλει για να αναπνέει. Στόχος είναι η εκγύμναση των μυών και η αποβολή της βλέννας από τους πνεύμονες.
Επιπλέον, ο φυσικοθεραπευτής ενδέχεται να καταρτίσει και ένα πρόγραμμα ασκήσεων που θα βοηθήσει στην εκγύμναση των περιφερειακών μυών. Η βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ασθενούς και η ενδυνάμωση των μυών του θα μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης δύσπνοιας και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.