Η άρθρωση του γόνατος είναι μία από τις πιο περίπλοκες αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος. Αποτελείται από τρία οστά (μηριαίο, κνήμη, επιγονατίδα), τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με 4 κύριους συνδέσμους. Η λειτουργία αυτών των συνδέσμων είναι να συγκρατούν τα τρία οστά της άρθρωσης στη θέση τους και να σταθεροποιούν το γόνατο.
Οι 4 αυτοί σύνδεσμοι είναι:
- ο πρόσθιος χιαστός
- ο οπίσθιος χιαστός
- ο έσω πλάγιος σύνδεσμος: συνδέει το μηριαίο οστό με την κνήμη
- ο έξω πλάγιος σύνδεσμος: συνδέει το μηριαίο οστό με την περόνη
Χάρη σε αυτούς τους συνδέσμους, και τους μύες της γύρω περιοχής, το γόνατο μπορεί και παραμένει σταθερό διευκολύνοντας την κίνηση του ατόμου.
Ρήξη συνδέσμων
Οι σύνδεσμοι του γόνατος ενδέχεται να τραυματιστούν είτε από απευθείας χτύπημα στην άρθρωση, είτε από ισχυρή σύσπαση του μυός, είτε, τέλος, από απότομη αλλαγή κατεύθυνσης κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων ή τρεξίματος. Είναι ιδιαίτερα συνηθισμένα σε αθλητές, ιδίως σε αθλητές που συμμετέχουν σε αθλήματα επαφής, όπως το ποδόσφαιρο.
Οι τραυματισμοί αυτοί ταξινομούνται, ανάλογα με τη σοβαρότητά της, σε :
1ου βαθμού: έχουμε διάταση του συνδέσμου, ωστόσο, δεν χάνει την ικανότητά να κρατάει σταθερή την άρθρωση
2ου βαθμού: αναφέρεται και ως μερική ρήξη συνδέσμου. Σε αυτή την περίπτωση ο σύνδεσμος διατείνεται σε μεγάλο βαθμό και γίνεται αρκετά χαλαρός.
3ου βαθμού: αναφέρεται ως πλήρης ρήξη συνδέσμου. Υπάρχει αστάθεια στην άρθρωση εξαιτίας του γεγονότος ότι ο σύνδεσμος έχει κοπεί.
Συμπτώματα και Διάγνωση
Η ρήξη των συνδέσμων του γόνατος παρουσιάζεται με αστάθεια στην άρθρωση. Οίδημα στο σημείο του τραυματισμού και συνήθως έντονο πόνο.
Η διάγνωση του τραυματισμού, τις περισσότερες φορές, γίνεται με την κλινική εξέταση του τραυματισμού. Οι ακτινογραφίες και η μαγνητική τομογραφία ενδεχομένως να χρειάζονται είτε για να επιβεβαιώσουν τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης, είτε για να παρέχουν στον ορθοπεδικό περισσότερες πληροφορίες.
Θεραπεία
Ανάλογα με τον βαθμό του τραυματισμού και το αν έχουν υποστεί ή όχι βλάβη και άλλες δομές της άρθρωσης, κρίνεται και η μέθοδος αντιμετώπισης του τραυματισμού. Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
παγοθεραπεία
χρήση νάρθηκα
τροποποίηση δραστηριοτήτων
φυσικοθεραπεία
Οι περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται χωρίς χειρουργείο. Σε ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις όμως η χειρουργική επέμβαση δε μπορεί να αποφευχθεί.
Φυσικοθεραπεία
Η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση, μετά τις πρώτες μέρες ακινητοποίησης, έχει ως στόχο την αποκατάσταση της λειτουργικότητας της άρθρωσης και την ενδυνάμωση των μυών που την υποστηρίζουν. Θα βοηθήσει τον ασθενή τόσο στην ταχύτερη αποκατάσταση όσο και στην πρόληψη υποτροπής ή επανατραυματισμού.
Η φυσικοθεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει:
- Taping
- Λειτουργική Μάλαξη
- Συνδυασμό παγοθεραπείας-θερμοθεραπείας
- Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών
- Ασκήσεις ενδυνάμωσης
- Ασκήσεις ισορροπίας
- Κινησιοθεραπεία
Φυσικά, μεγάλο ρόλο στην ταχύτερη και πληρέστερη αποκατάσταση θα παίξει η εκπαίδευση του ασθενούς από τον φυσικοθεραπευτή, ώστε η αποκατάσταση να συνεχίζεται και κατά τις ώρες που δεν περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα φυσικοθεραπεία.
Σαμαράς Μιχάλης
Φυσικοθεραπευτής