Σύνδρομο de quervain

Το Σύνδρομο de Quervain ή Στενωτική Τενοντοελυτρίτιδα de Quervain είναι η φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων του 1ου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού, μία αρκετά επώδυνη πάθηση. Ο ραχιαίος σύνδεσμος συγκρατεί τους τένοντες κοντά στο υπόστρωμα του οστού. Όταν το τενόντιο έλυτρο παχαίνει, δημιουργείται οίδημα και απομένει λιγότερος χώρος για τους υπάρχοντες τένοντες. Η ομαλή ολίσθηση των τενόντων μέσα στο έλυτρο εμποδίζεται κι έτσι προκαλείται πόνος και οίδημα.
Ο μηχανισμός που προκαλεί το Σύνδρομο de Quervain περιλαμβάνει δραστηριότητες που απαιτούν συνεχή και επαναλαμβανόμενη κίνηση του καρπού και των δακτύλων. Γι’ αυτό, το σύνδρομο παρουσιάζεται συχνότερα σε επαγγέλματα όπως μουσικοί, εργάτες οικοδομής και σε όσους χρειάζεται να πληκτρολογούν συχνά. Σε αυτά τα επαγγέλματα παρατηρείται επαναλαμβανόμενη κίνηση με αντίσταση του καρπού και ταυτόχρονη απαγωγή και έκταση του αντίχειρα.
Είναι πιθανό το σύνδρομο να παρουσιαστεί, επίσης, μετά από άμεση πλήξη στον καρπό ή στο αντιβράχιο, ή από πτώση πάνω σε τεντωμένο χέρι.

Συμπτώματα

Το βασικό σύμπτωμα της πάθησης είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα. Επίσης, είναι πιθανό να παρουσιαστεί οίδημα στο εσωτερικό τμήμα του καρπού.
Ο έντονος πόνος και το πιθανό οίδημα έχουν ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της κίνησης του αντίχειρα.

Θεραπεία

Η αρχική αντιμετώπιση της πάθησης απαιτεί αποχή από δραστηριότητες που ενδέχεται να επιδεινώσουν την κατάσταση και πιθανώς χρήση νάρθηκα για το πρώτο διάστημα. Επιπλέον, η χρήση πάγου και ίσως κάποια αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου και την υποχώρηση του οιδήματος.
Η φυσιοθεραπευτική αποκατάσταση παίζει βασικό ρόλο στη θεραπεία του συνδρόμου. Για την μείωση του πόνου και του οιδήματος ο φυσικοθεραπευτής ενδέχεται να χρησιμοποιήσει:

• Υπέρηχους
• Laser

Εκτός από αυτά, η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ενδυνάμωση των μυών και των τενόντων εφαρμόζοντας πρόγραμμα ασκήσεων που περιλαμβάνουν stretching, ισομετρικές ασκήσεις και ασκήσεις με ελαφρά βάρη.
Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η έσχατη λύση και επιλέγεται μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η συντηρητική αγωγή δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.